Geeltulpe (Moraea pallida) word meestal verbind met die vergiftiging van veral beeste. Die knol lê sowat 20cm onder die grond en stoot gewoonlik ’n enkele stam bokant die grond uit. Die blaar, wat tot 60cm lank word, het ’n spiesvormige punt en vorm ’n skede om die stam. Dit is smal, sterk en duidelik geriffel. Die stam vertak soms en dra van ses tot tien blomme wat in die lente oopgaan. Die stervormige blomme is gewoonlik geel, maar kan ook appelkooskleurig of rooi-oranje wees.

Die sade word gedra in knuppelvormige kapsules wat uit drie selle bestaan met talle klein saadjies daarin. Dié tulp dring maklik in versteurde grond in en kom in die meeste dele van Suid-Afrika voor.

Rooitulpe (Moraea miniata) se stingelkolle lyk baie soos dié van geeltulpe, en verskeie klein stingelknolle word ook gevorm. Die plant het een tot vier blare wat effens breër is as dié van die geeltulp. Dit dra trossies blomme wat gewoonlik pienk is, maar soms ook geel, oranje of rooi kan wees. In die keel van die blom is ’n geel, stervormige merk, en dit is die kenmerk waaraan dié tulp uitgeken kan word. Rooitulpe kom hoofsaaklik in die Wes- en Noord-Kaap voor.

Bloutulpe (Moraea polystachya) se knolle is toegevou in ’n netwerk van donker vesel. Die knol is sowat 30cm onder die grond en die plant dra normaalweg vier lang, geriffelde blare. Blomme verskyn in die herfs en winter, is helder bloupers en lyk baie soos irisse. Elkeen van die blom se kroonblare het ’n geel kol aan die basis. Die sade is swart en word in ’n kapsule met drie segmente gedra.

Dié tulpe kom hoofsaaklik in Botswana, Namibië en van die Kalahari af suidwaarts tot teen die suidoostelike kus van Suid-Afrika voor. Die Moraea bipartita-spesie van bloutulpe kom meestal in die kusgebiede van die Wes- en Oos-Kaap voor.